De boer/rietdekker Dirk Klaasz de Bakker sliep van 29 juni 1706 tot 11 januari 1707 (27 weken) en is na het wekken weer ingeslapen tot 15 maart 1707. Op de prent staat centraal een vertrek met daarin het bed met de slapende man en enkele bezoekers . Omringd door acht kleinere scènes met stadsgezichten en emblemen. Gedrukt op het blad onder de plaat een vers in drie kolommen. In de hoofdvoorstelling en in de emblemen staan nummers waar in het spotdicht naar wordt verwezen. Zoals nummer 1 rechtsboven, waarop de nijd uit de aarde breekt en met haar mist de zon verduistert.
De slapende boer – Dirk Klaaszn Bakker, een Stolwijker die het niet alleen lukt om in Stolwijk bekend te staan maar ook in het hele gewest Holland jaar: 1706/1707
Een hardnekkig verhaal deed de ronde. In Stolwijk zou Dirk Bakker wel dertig weken achtereen hebben geslapen. Dokters in Rotterdam die hierover hoorden wilden met eigen ogen zien wat er aan de hand was. Vooral omdat het verhaal zeer onwaarschijnlijk zou zijn. Dus ondernamen zij de reis naar ons dorp Stolwijk. Zij gingen op pad met de intentie het bedrog en daarmee ook de waarheid vast te stellen.
Depressie en slaap
Dirk Bakker was ongeveer 32/33 jaar oud en inwonend aan de zuidzijde van de Benedenkerkseweg. Hij stond bekend als een man met een eerlijk en goed karakter. Een harde werker maar ook wat somber van aard, iemand die niet zat te wachten op gezelschap. In het voorjaar was zijn vader overleden, het gerucht ging dat Klaas op een flinke erfenis had gerekend. De erfenis was behoorlijk tegengevallen. Dirk raakte min of meer depressief en raakte in een isolement. Hij at en dronk nog maar weinig. Het viel ook op dat hij midden op de dag tussen de werkzaamheden door naar bed ging. Kortom hij zonderde zich af. Wat men ook probeerde om achter de depressieve (slaap) toestand van Dirk te komen, zij kregen geen antwoord.
Op een zekere ochtend zei hij wel dat hij zich had neergelegd bij de erfenis en dat het goed was. In juni 1706 sloeg het noodlot toe. “Ik kan niet meer werken” zei Dirk. De chirurgijn werd er bij gehaald, een zweetmiddel, aderlaten (7 a 800 gram ) het mocht allemaal niet baten. Er werden nog meer doctoren bijgehaald uit Gouda, dit haalde niets uit. Dirk was in een diepe slaap beland. Dirk werd tijdens zijn slaap op een leunstoel geplaats met een gat voor zijn behoefte en elke 2/3 dagen gedraaid door zijn familie. Meerdere malen werd Dirk uit zichzelf echt wakker. Maar tijdens zijn slaap, wat men ook probeerde, hij was niet wakker te krijgen.
Frapant of verdacht?
Frapant was wel dat op de spare momenten dat Dirk wakker was hij goed bij geest was en zelf zijn zus verbeterde op een rekenfout van 5 cent. Van heinde en verre kwam men om de boer te bekijken tijdens zijn diepe slaap. Vanuit Capelle aan den IJssel ondernamen 5 vrouwen de toch . In Stolwijk werden ze voor gek verklaard. Zijn jullie zot om van zover te komen om deze boer te zien. De vrouwen gingen op bezoek bij de patient en werden nors te woord gestaan door broer en zus . Toen zij de boerderij verlieten keken zij nog een keer om en zagen dat Dirk zijn hoofd snel oplichtte . Bij navraag kregen zij met een snauw te horen dat dit wel vaker gebeurde. Zij vonden dit heel verdacht en schreven er een brief over.
Toeloop op de boerderij en kijkgeld
Ondertussen werd er ook veel tussen de geneesheren gecorrespondeerd. Twijfelaars tegensprekers kregen de overhand en getuigen kwamen aan het woord die melding maakten van de praktijken. De toeloop op de boerderij werd steeds groter en de handen van zus en broer werden goed opgehouden (die daarom braaf meespeelden) Dit leverde soms wel 70 gulden per dag op, een vermogen in die tijd.
Schaamte en rust
In april stommen de stemmen, men gaat met een delegatie van een dokter predikant en vrouw en de schout langs Dirk. Bij binnenkomst zag een vrouw dat Dirk zijn hoofd verlegde. Wederom probeerde zijn hem wakker te krijgen wat niet lukt. Zij vragen zijn broer contact op te nemen als hij wakker wordt. “Waarom geef je geen antwoord als wij je iets vragen Dirk” vroeg de schout later aan Dirk. Dirk had geen lust om te praten zo had hij geantwoord “ik schaamde mij en durfde mijn ogen niet open te doen”.
Het doek was gevallen en de rust keert weer terug in het dorp Dirk is er slapend rijk van geworden en men dacht dat hij er minstens duizend rijksdaalders aan over had gehouden, Niemand hoorde meer iets van Dirk, hij leefde nog lang en overleed in 1729 rond de 55 jarige leeftijd.